Hepimiz birine gönlümüzü açtığımızda sevgiye sımsıkı tutunuruz. İnsanı hayatta en güçlü kılan duyguların başında sevgi gelir. Ancak sevgi, tek başına bir ilişkide ayakta kalmak için yeterli değildir. Güven olmadan sevgi bir çığ gibi büyüyerek üzerimize düşer ve bizi en savunmasız anımızda yarı yolda bırakabilir. Güven sevgiden de önce gelir; bunu anlamak için çoğu zaman acı bir tecrübeye ihtiyacımız olur.
Birisine tüm kalbinizle güvenmek, hayallerinizi paylaşmak, zorlu zamanlarda sırtınızı ona dayamak... Bu, bir ilişkinin temelini oluşturur. Ancak, o temel beklenmedik bir anda yıkıldığında geriye enkazdan başka bir şey kalmaz. Güven eksik olduğunda, sevgi ne kadar yoğun olursa olsun çaresiz kalır. Zira sevgi, güvensizliğin yarattığı korkuyu şifa edemez; aksine, o korkunun ışığında küçülüp yok olur.
Birçok insanın başına gelmiştir: Sevdiğiniz kişi size "Ben sana hep destek olacağım," demiştir. Sözleri o kadar gerçekçi gelmiştir ki tereddütsüz inanırsınız. Gözlerinin içindeki o sıcaklık, size hayatta yalnız olmadığınızı hissettirmiştir. Fakat bir gün gelir, o kişi yükünüzü bırakıp kaçar. "Ben bunu kaldıramam," diyerek sizi kendi başınıza bırakır. O an anlarsınız ki sadece sevgiye güvenerek kendinizi büyük bir yanılgının içine sürüklemişsiniz.
Göz ardı edilmemesi gereken gerçek şudur ki insanlar kusurludur ve herkes aynı anda hem sevgi dolu hem de zayıf olabilir. Biri size sevgisini sunabilir ama bu, sorumluluklarını da aynı hevesle kabulleneceği anlamına gelmez. Sevgi her zaman kararlılığın, sadakatin ya da gösterilecek çabanın garantisi değildir. Güven ise tam da burada devreye girer. Birinin sevgisi size huzur veriyorsa, göveni size istikrarı sunar.
İçinde bulunduğunuz bu durumda kendinizi sorgulamaya başlarsınız: "Ben nerede hata yaptım?" Oysa sorun, sizin sevginizin eksikliği ya da fazlalığı değil, o kişinin sizinle aynı derinlikte bir bağ kuramamasıdır. Bu, kaçınılmaz olarak acı verir ama çok değerli bir ders de içerir: Herkese güvenmeyin ve her sevgiyi sorgusuz sualsiz kabul etmeyin.
Bu noktada realist olmak gerekir. Gerçek hayatta insanlar her zaman sözlerinde durmaz, her sevgi ebedi değildir ve bazen en çok güvendiklerimiz bizi yarı yolda bırakabilir. Ama unutmayın ki bu, sizin değerinizin bir ölçütü değildir. Tam tersine, hayatın size daha derin bir öz farkındalık kazandırmasının bir yoludur.
Bu yüzden, bir ilişkide sevgiden önce güveni inşa edin. Çünkü güven, sevginin ayakta kalabileceği tek zemin, yıkıldığında toparlanabileceği tek temeldir. Gözyaşlarınızla sulanmış bu gerçek şöyle fısıldar: Güven olmadan sevgi sadece bir hayal, hayaller ise gerçeklerin soğuk yüzüne çarptığında paramparça olur.
Son olarak, gönlünüzü açmadan önce karşınızdakini tanımak için zaman ayırın. Sözlerin ardındaki gerçeklikleri anlamaya çalışın. İlişkilerde acele etmeyin ve hayatınıza aldığınız insanların hem sevgisini hem de güvenini hak ettiğinden emin olun. Çünkü sadece gerçekten güvenebileceğiniz insanlar, sizi yarı yolda bırakmayacaktır.
